Γεωπονικες Συμβουλες!!

ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΒΙΓΟΝΙΑ (Begonia x hybrida BABY WING PINK)

Η μπιγκόνια αυτή ανθίζει αργά την άνοιξη ή το καλοκαίρι ή ακόμη και το φθινόπωρο. Προτιμά τον ήλιο ή την ημισκιά. Αντέχει σε θερμοκρασία μέχρι τους 2 βαθμούς περίπου. Φθάνει σε ύψος το 45-60 εκ με ίδια διάμετρο.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

1o ΣΤΑΔΙΟ:

ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΣΠΟΡΟΥ-ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΣΗ(7-8 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ)

α)ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΣΠΟΡΟΥ
Υπόστρωμα
Χρησιμοποιούμε υπόστρωμα με καλή αποστράγγιση, απολυμασμένο, με p H από 5,8 ως 6 με ηλεκτρική αγωγιμότητα 0,5mmhos/cm. Σε κάποιες περιπτώσεις, συνιστάτε να γίνεται κάλυψη του σπόρου με λεπτό στρώμα βερμικουλίτη.

Πότισμα
Κρατούμε το υπόστρωμα κορεσμένο ως προς την υγρασία καθόλη τη διάρκεια της ενεργοποίησης. Θερμοκρασία Προσπαθούμε να διατηρήσουμε τη θερμοκρασία σταθερή κατά το δυνατόν, στους 22-24°C. Σχετική Υγρασία Καλό θα είναι η σχετική υγρασία του αέρα να είναι μεγαλύτερη από 95%.

Φωτισμός
Ο φωτισμός έχει ευεργετική επίδραση αλλά δεν είναι και τελείως απαραίτητος κατά τη διαδικασία της ενεργοποίησης του σπόρου.

β)ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΝΕΑΡΟΥ ΦΥΤΟΥ

Υπόστρωμα
Ισχύουν τα ίδια με τη σπορά. Θερμοκρασία Αφού σχηματιστούν τα πρώτα ριζικά τριχίδια, κρατάμε σταθερή τη θερμοκρασία στους 21°C, για τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Την τρίτη εβδομάδα, η θερμοκρασία πρέπει να ελαττωθεί στους 18°C.

Φωτισμός
Η ζητούμενη ένταση φωτισμού είναι από 4000 έως 20000Lux, για 2 εβδομάδες.

Πότισμα
Ελαττώνουμε ελαφρά το επίπεδο της υγρασίας του υποστρώματος εφόσον εμφανισθούν τα πρώτα πραγματικά φύλλα. Κατόπιν, αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώνει ελαφρά μεταξύ των ποτισμάτων.

Λίπανση
Ξεκινούμε πρόγραμμα θρέψης 5 ημέρες μετά την έξοδο από το σπορείο ή 10 ημέρες μετά την ενεργοποίηση σπόρων που έχει γίνει σε τραπέζι. Η προτεινόμενη δοσολογία είναι 50 ppm άζωτο, 2 ως 3 φορές την εβδομάδα για το πρώτο 15νθήμερο. Την τρίτη εβδομάδα , αυξάνουμε τη δόση από 150-200 ppm αζώτου, 2-3 φορές την εβδομάδα.

Ρυθμιστές ανάπτυξης
Δεν υπάρχει αναγκαιότητα χρήσης ρυθμιστών ανάπτυξης για την παραγωγή μοσχευμάτων βιγόνιας.

2ο ΣΤΑΔΙΟ:

ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Αφού μας υποδειχθεί από τον προμηθευτή του πολλαπλασιαστικού υλικού-τεχνικό σύμβουλο-γεωπόνο, το μέγεθος της γλάστρας και τις αποστάσεις των γλαστρών στο τραπέζι, οι παράμετροι της καλλιέργειας ρυθμίζονται ως εξής:

Υπόστρωμα
Χρησιμοποιούμε υπόστρωμα με καλή αποστράγγιση, απολυμασμένο, με p H από 5,4 ως 6 με ηλεκτρική αγωγιμότητα 1 mmhos/cm.

Φωτισμός
Η διάρκεια ημέρας και η ποιότητα του φωτισμού έχουν σημαντική επίδραση στον τρόπο ανάπτυξης του φυτού. Απαιτείται υψηλός φωτισμός (30000-70000 Lux).

Πότισμα
Για την πρόληψη μυκητολογικών προσβολών, καλό θα είναι σε αυτό το στάδιο να φροντίζουμε μεταξύ δύο ποτισμάτων το υπόστρωμα να στεγνώνει ελαφρά. Ολοκληρωτικό στέγνωμα, προκαλεί καθυστέρηση της ανθοφορίας, μειώνει των αριθμό των κλωναριών και τα φύλλα γίνονται ελαφρώς κίτρινα.

Λίπανση
Μόλις σχηματισθούν οι κύριες ρίζες, εφαρμόζουμε μία φορά την εβδομάδα 200ppm αζώτου. Η υπερβολική λίπανση προκαλεί καθυστέρηση της ανθοφορίας 1-2 εβδομάδες.

Θερμοκρασία
Να κυμαίνεται από 18-20°C.

Ρυθμιστές ανάπτυξης
Χρειάζονται σε αυτό το στάδιο και η χρήση τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο «διάταξης» της καλλιέργειας


«Πληθυσμός Phoenix theophrastii προσδιορίστηκε στην Επίδαυρο, στην τοποθεσία Βαγιωνιά...Ας τον προστατέψουμε!»

 
Πριν από 2 περίπου χρόνια, μέλη της «Ελληνικής Εταιρείας Φίλων των Φοινικοειδών»(Greekpalmsociety), προσδιόρισαν τα ...απομεινάρια ενός πληθυσμού Φοίνικα του Θεόφραστου, του πρώτου που προσδιορίζεται στην ηπειρωτική Ελλάδα, αφού όσοι έχουν βρεθεί ως τώρα, είναι σε νησιά του Αιγαίου και στην Αττάλεια της Τουρκίας.
Πιο συγκεκριμένα, στην Επίδαυρο, πολύ κοντά στο λιμανάκι όπου φτάνουν τα μικρά καράβια από το Αγκίστρι και τον Πειραιά, αριστερά από την εκκλησία, βρίσκεται μία πολύ όμορφη παραλία. H μεσογειακή βλάστηση, με κυρίαρχα είδη το πεύκο, την καλαμιά, την ελιά, χαρακτηρίζει το τοπίο.
Εκεί λοιπόν, υπάρχουν και περίπου 10 φοινικοειδή του γένους Phoenix, σε αμμώδες έδαφος και με το θαλασσινό νερό να περνά κυριολεκτικά 20 εκατοστά κάτω από το ριζικό τους σύστημα. Επίσης, αν κάποιος βρεθεί στην κορυφή του λοφίσκου, θα παρατηρήσει στον ορίζοντα, σε ακτίνα 2-3 χιλιομέτρων, αρκετά διάσπαρτα τέτοια φυτά.
Με προσεκτικότερη παρατήρηση, τα μέλη της GREEKPALMSOCIETY κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τον Κρητικό Φοίνικα ή Φοίνικα του Θεόφραστου(Phoenix theophrastii), φυτό-σύμβολο του τοπίου της νοτίου Ελλάδος στην αρχαιότητα αλλά και το μοναδικό που φέρει το όνομα του «πατέρα» της Βοτανικής.
Κατόπιν αυτού, ενημέρωσαν το τοπικό Δασαρχείο.
Από στοιχεία της αρχαιολογίας, γνωρίζουμε ότι το είδος αυτό του Φοίνικα ενδημούσε στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στην Αργολίδα.
Επιβεβαίωση του γεγονότος αποτελεί η μαρτυρία των ντόπιων ότι η παραλία από τα πολύ παλιά χρόνια λέγεται «Βαγιωνιά» (δε γνώριζαν το γιατί), λέξη που περιλαμβάνει το «Βάιο»(φύλλο φοίνικα).
Εμείς από την πλευρά μας θα επιθυμούσαμε να κάνουμε μία παράκληση προς το Δασαρχείο και το Δήμο Επιδαύρου: αφενός να εγκαταστήσει κι άλλα φυτά Φοίνικα του Θεόφραστου, τα οποία θα μπορούσε να προμηθευτεί από το Βάι και άμεσα, να μεταφυτεύσει σε άλλη θέση, τουλάχιστον 1000 μέτρα μακριά από εκεί, τα νεαρά φυτά Κανάριου Φοίνικα(Phoenix canariensis) που έχει εγκαταστήσει στην παραλία, δίπλα στη θάλασσα, προκειμένου, μελλοντικά, να αποτραπεί τυχόν υβριδισμός.
Και κάτι ακόμη, ίσως πιο σημαντικό: από το 2005, όπου βρέθηκε στην Ελλάδα ο σημαντικότερος εχθρός των Φοινικοειδών, το κόκκινο σκαθάρι(Rhynchophorus ferrugineus), ο οποίος ύστερα από έρευνα του γράφοντος με το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο αποδείχθηκε ότι κατατρώγει και τον Φοίνικα του Θεόφραστου, πρέπει να παρθούν σοβαρά και σχολαστικά φυτοπροστατευτικά μέτρα για τη δια΄σωση του μόνου γνωστού πληθυσμού του συγκεκριμένου Φοινικοειδούς στην ηπειρωτική Ελλάδα.

«Ο ΚΕΦΑΛΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΑ ΚΩΝΟΦΟΡΑ »

Ο Capnodis tenebrionis είναι ένα σκαθάρι της οικογένειας Buprestidae των Curculionidae. Λόγω του ότι το «κεφάλι» της κάμπιας του είναι μεγάλο και πεπλατυσμένο, οι παραγωγοί και οι γεωπόνοι τον λένε «κεφάλα». Κάνει ζημιές σε πάρα πολλές καλλιέργειες αλλά και καλλωπιστικά, κυρίως των οικογενειών Rosaceae(Αμυγδαλιά, Ροδακινιά, Βερικοκιά, Δαμασκηνιά, Προύνος κλπ αλλά και Αχλαδιές, Μηλιές) και Pinaceae(δηλαδή τα κωνοφόρα, όπως Κέδροι, Πεύκα, Κουκουναριές, Κυπαρισσοειδή κλπ). Επίσης, προσβάλλει και φυτά μεγάλης καλλιέργειας(πχ.μπάμια).

Θεωρείται «μεσογειακό» είδος. Έχει όμως εξαπλωθεί ως και τη Μεγάλη Βρετανία. Προτιμά περιοχές λοφώδεις ή ημιορεινές. Στη χώρα μας υπάρχει σχεδόν παντού, είναι γνωστό κι ευρύτατα διαδεδομένο. Η έξαρσή του είναι από τον Ιούλιο ως το Σεπτέμβριο αλλά αναλόγως των καιρικών συνθηκών μπορεί να δράσει και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Η κάμπια ζει στην γηραιά βλάστηση(είτε κορμοί είτε βλαστοί που σχηματίσθηκαν τα περασμένα χρόνια κι είναι ξυλοποιημένοι) και ορύσσει μεγάλες στοές. Έτσι, τα νεαρά φυτά κυριολεκτικά καταρρέουν ενώ τα γηραιότερα εξασθενούν. Η λάρβα επίσης, τρέφεται από τις ρίζες τόσο το καλοκαίρι όσο και την άνοιξη. Τα ακμαία, τρέφονται από τα φύλλα.

Για την πρόληψη, εφόσον βρεθεί η κάμπια ή σημεία φαγωμένα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι κλάδεμα των προσβεβλημένων μερών, απομάκρυνση και κάψιμο καθώς και απολύμανση των εργαλείων.

Ως προς την καταπολέμηση, πολλά είναι τα χημικά εντομοκτόνα που μπορούν να περιορίσουν τη δράση του ακμαίου (δραστικές ουσίες: methyl parathion, deltamethrine, methiocarb, azinphos methyl., fenitrothion, pyridaphenthion) και της λάρβας (aldicarb, diazinone, isofenphos, phoxim, carbaryl, dimetoathe, methyl parathion). Για βιολογική καταπολέμηση, γίνονται προσπάθειες με παρασιτικούς νηματώδεις.

«ΤΑ ΠΟΝ-ΠΟΝ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ ΜΑΣ!»

Η ονομασία είναι «εμπνευσμένη» από τα πον-πον που κρατούν οι μαζορέτες σε φιλαρμονικές ή χορευτικά συγκροτήματα. Πρόκειται γα μεγάλα φυτά, κυρίως κωνοφόρα, τα οποία διαμορφώνονται έτσι με το πέρασμα του χρόνου. Εκτός από τα διάφορα είδη και ποικιλίες κωνοφόρων(Cupressus arizonica fastigiata, Cupressocyparis leylandii, Cupressus macrocarpa Gold Crest κλπ) άλλα φυτά που διαμορφώνονται έτσι είναι η αγριελιά(Olea oleaster) και ένα είδος ίλεξ(Ilex crenata). Επίσης πρόσφατα στην παραγωγή έχουν βγεί, η Δάφνη Απόλλωνος(Laurus nobilis) και το Λιγουστρίνι(Ligustrum delavayanum).

Ως προς τη φροντίδα τους, τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Για τις Αγριελιές, τα Λιγουστρίνια, τις Δάφνες Απόλλωνος, απλά κλαδεύουμε τακτικά για τη διατήρηση του επιθυμητού σχήματος. Εάν βρίσκονται σε γλάστρα ή πιθάρι, φροντίζουμε να ποτίζουμε τακτικά. Γενικά, αυτά τα φυτά προτιμούν πλήρως ηλιαζόμενες αλλά και ημισκιερές θέσεις. Το χειμώνα, μετά το κλάδεμα και σε περιόδους που γνωρίζουμε ότι οι θερμοκρασίες θα είναι χαμηλές(υπό το μηδέν), καλό θα είναι οι «μπάλες» των πον-πον να καλύπτονται με φύλλα πλαστικού aeroplast (με τις φουσκάλες προς τα μέσα), για αποτελεσματικότερη αντιπαγετική προστασία.

Για τα Κωνοφόρα, εκτός από το τακτικό κλάδεμα για την διατήρηση του σχήματος, προσέχουμε πολύ και το θέμα του φωτισμού. Αυτά θέλουν αποκλειστικά πλήρως ηλιαζόμενες θέσεις. Επίσης, επειδή είναι ευπαθή σους μύκητες, πρέπει 2-3 φορές το χρόνο(Απρίλιος , Σεπτέμβριος, προαιρετικά Νοέμβριος) ριζοπότισμα και ράντισμα εναλλάξ ανά 10 ημέρες(από μία εφαρμογή) με σκεύασμα που να περιέχει φωσφωνικό κάλιο.

Στην Ελλάδα, η χρήση των φυτών αυτών έχει γίνει μόδα τα τελευταία 2-3 χρόνια με φυτά εισαγωγής από την Ιταλία. Ίσως κάποιοι παραγωγοί στη Βόρεια Ελλάδα, που ήδη προσπαθούν να φτιάξουν διαμορφωμένα φυτά, θα άξιζε τον κόπο να προσπαθήσουν να κάνουν πον-πον, είναι αξιόλογη επένδυση. Δεν είναι τυχαίο ότι το καλύτερο Θεματικό Εκθεσιακό Περίπτερο στην 53η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς ήταν το «Στρογγυλέψτε τη Φύση» του Ηλία Χιωτάκη, με κεντρικά φυτά 2 Αγριελιές πον-πον.

Με το «μάτι» του κηποτέχνη.

Όλα τα φυτά με αυτό τι σχήμα είναι κατάλληλα για διακόσμηση εισόδων τόσο οικημάτων(σε μεγάλες πήλινες γλάστρες) όσο και κήπων(φυτεμένα στο έδαφος και περιγεγραμμένα με φυτά εποχικά-πχ πανσές- ή αρωματικά-πχ λεβάντα- προκειμένου να αναδεικνύονται εντονότερα. Μέσα στον κήπο, αποτελούν φυτικά γλυπτά, οπότε είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται σε μεμονωμένες θέσεις και να φωτίζονται κατάλληλα ώστε το βράδυ να αποτελεί επίκεντρο ενδιαφέροντος ο κορμός-γλυπτό. Τέλος, σε μεγάλους κήπους, δεν πρέπει να αποκλειστεί η δυνατότητα χρήσης τους σε ομάδες των 3 ή 5 φυτών, για εντύπωση και επίδειξη χλιδής.

«Wollemia nobilis- ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΚΩΝΟΦΟΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΟΚΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΚΗΦΙΣΙΑΣ».

Είναι ιδιαίτερης ομορφιάς κωνοφόρο, που μοιάζει με την Αρωκάρια στη διάταξη των δευτερευόντων κλάδων του σε σχέση με τον κεντρικό κορμό. Βρέθηκε μόλις το 1994 σε μία περιοχή της νοτιοανατολικής Αυστραλίας, το Blue Mountain(Γαλάζια Οροσειρά). Ο πληθυσμός εκεί είναι μόλις 20 φυτά. Το είδος Wollemia nobilis είναι μέχρι στιγμής το μοναδικό αυτού του γένους και χαρακτηρίζεται ως «ζωντανό απολίθωμα».

Τα υπάρχοντα μεγάλα φυτά φτάνουν σε ύψος 36μέτρων κι έχουν «κυλινδρική» μορφή. Ο κορμός έχει εξωτερικά ελαφρά σπογγώδη υφή ενώ αν ξεφλουδίσουμε τους νεαρούς κλάδους, θα δούμε ότι στις άκρες τους έχουν κοκκινωπά ...λέπια. Έχει ιδιαίτερο τρόπο ανάπτυξης των κατωτέρων κλάδων ενώ, όταν κλαδευτεί, η νεαρή βλάστηση προστατεύεται από κηρώδη ουσία. Οι ανώτεροι κλάδοι καταλήγουν σε αρσενικό ή θηλυκό κουκουνάρι.

Η περιοχή στην οποία ενδημούν τα 20 φυτά είναι ένα φαράγγι με αρκετή υγρασία και έδαφος αμμώδες με πολλά βράχια. Λίγα χρόνια αργότερα, βρέθηκαν κι άλλα 100 περίπου φυτά Wollemia σε κοντινή περιοχή. Θέλει έδαφος υγρό, αμμώδες, με αρκετή οργανική ουσία για να καλλιεργηθεί. Πολλαπλασιάζετε τόσο με σπόρο όσο και με μόσχευμα. Από το 2001, σε συγκεκριμένο φυτώριο της Αυστραλίας, παράγονται αποκλειστικά φυτά Wollemia , με σκοπό τη διάδοση και διάσωσή της. Έτσι, κάποια δόθηκαν σε Βοτανικούς Κήπους ανά τον κόσμο προκειμένου να μελετηθεί η δυνατότητα ευδοκίμησής της.

Το πρώτο φυτό που ήρθε στη Ευρώπη, είναι αυτό που βρίσκεται στο Βοτανικό Κήπο του πανεπιστημίου της Βιέννης. Όπως μας τόνισε τον Απρίλιο του 2005 ο Διευθυντής του, καθηγητής Michael Kiehn, όταν τον επισκεφθήκαμε προκειμένου να πάρουμε τα ιστορικά φυτά Gingko biloba για την 51η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, το φυτό αυτό πιθανόν να δύναται να ευδοκιμήσει στη νότιο Ελλάδα και πρέπει να εξεταστεί αυτό το ενδεχόμενο.

Μία πρώτη επιβεβαίωση, έγινε κατά τη διάρκεια της 51ης Ανθοκομικής Έκθεσης Κηφισιάς(Μάιος 2005). Ένας επισκέπτης, βλέποντας στο περίπτερο του Βοτανικού Κήπου της Βιέννης το poster που αναφερόταν στηWollemia, μας είπε ότι είναι Ελληνοαυστραλός και ότι το 2003 κατάφερε να φέρει ένα τέτοιο φυτό από την Αυστραλία στη Ζάκυνθο. Το φυτό ευδοκιμεί θαυμάσια ως σήμερα! Το μεγάλο βήμα όμως έγινε το 2006, στην 52η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς: 2 φυτά βολλέμιας εκτέθηκαν πρώτη φορά παγκοσμίως σε κοινό! Μέχρι εκείνη τη στιγμή, λίγα κομμάτια υπήρχαν σε Βοτανικούς Κήπους, σε μέρη που το κοινό δεν είχε πρόσβαση και ακόμη λιγότερα είχαν διατεθεί σε συλλέκτες μέσω δημοπρασιών, για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ο πρώην διευθυντής του Βοτανικού Κήπου του Seattle , Dr. Henry Kuhar, επισκεπτόμενος την Ανθοκομική Έκθεση , έμεινε εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι η Βολλέμια έκανε την «παγκόσμια πρώτη εμφάνισή της» στην Ελλάδα! Λίγο καιρό μετά, μία από τις πιο σοβαρές ελληνικές επιχειρήσεις στο χώρο της Ανθοκομίας, απέκτησε τα αποκλειστικά δικαιώματα διακίνησης της Βολλέμιας στην Ελλάδα. Το Μάϊο του 2007, στην 53η πια Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, η Βολλέμια αποτέλεσε το «εμβληματικό φυτό» του εκπαιδευτικού κέντρου.

Ήταν πραγματικά μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της Ανθοκομικής, από αυτές που λες ότι ...αξίζει να κάνεις αυτή τη δουλειά ή να ασχολείσαι με τα φυτά!

Σήμερα, στο φυτώριο που παράγεται η Wollemia στην Αυστραλία υπάρχουν περί τα 6000 φυτά. Από το Σεπτέμβριο του 2006, η διακίνηση της Βολλέμια έχει επιτραπεί στο ελεύθερο εμπόριο και μπορεί όποιος θέλει να την αποκτήσει.